Overview

Celem niniejszej pracy bylo zbadanie wplywu strategii nauczania opartej na rozwiązywaniu problemów, trzech towarzyszących jej metod nauczania (tj. korepetycji, informacji zwrotnej i cwiczeń) oraz plci na wyniki nauczania chemii. W badaniu zastosowano quasi-eksperymentalny model z grupą kontrolną, obejmujący test wstępny i końcowy. Dane zebrano od próby 210 uczniów klasy SS2 uczęszczających na zajęcia z chemii, w sklad której wchodzilo 109 chlopców i 101 dziewcząt wybranych z sześciu szkól w trzech (3) lokalnych obszarach administracyjnych stanu Ekiti w Nigerii. W badaniu przyjęto siedmiostopniowy model rozwiązywania problemów chemicznych zaproponowany przez Frazera (1981) i Selvarantnama (1983). Uczniowie z grup eksperymentalnych 1 i 2 zostali poddani podejściu opartemu na rozwiązywaniu problemów w polączeniu odpowiednio z remediacją i informacją zwrotną, natomiast grupa eksperymentalna 3 zostala poddana podejściu opartemu na rozwiązywaniu problemów w polączeniu z praktyką. Grupa kontrolna byla nauczana przy użyciu konwencjonalnej metody wykladowej. Wyniki badań wykazaly, że uczniowie nauczani przy użyciu metody rozwiązywania problemów polączonej z korektą osiągnęli lepsze wyniki w chemii. W związku z tym wplyw korekty jako towarzyszącego sposobu nauczania chemii przewyższa wplyw informacji zwrotnej i praktyki w określaniu wyników nauczania chemii.

Full Product Details

9786209391088

Table of Contents

Reviews

Author Information

Tab Content 6

Countries Available