Overview

Ta książka filozoficzna podkreśla odnalezienie koncepcji absurdu w temacie egzystencjalizmu w obu sztukach: Czekając na Godota (1952) Samuela Becketta i Ostatnia metafora (2014) Usmana Ali. Każda praca ilustruje jednak elementy absurdu, które można znaleźc w egzystencjalistycznym przekonaniu, a wybory, których dokonujemy, są bezczelne. Eksplikacja podkreśla podobieństwo i równolegle postrzeganie podkreślania aspektów humanistycznych. Badacz wykazuje, że problem poruszony w niniejszym artykule jest związany z terminem absurdu zaczerpniętym z ""Mitu Syzyfa"" Alberta Camusa (1955) i porównawczym badaniem późniejszej koncepcji egzystencjalizmu w obu sztukach. Postacie zostaly umiejętnie przedstawione z wykorzystaniem absurdalnego gmachu i elegancji. Pojęcie to ma na celu zbadanie rozprawy i zasad egzystencjalnych w ramach koncepcji absurdu w Teatrze absurdu (1960). Badacz dochodzi do wniosku, że w Teatrze Absurdu postacie, które są irracjonalne i uwięzione w absurdalnych warunkach, muszą życ, a raczej wypelniac czas, popelniając bezsensowne i irracjonalne czyny, które są obecne glównie w ich codziennych sekwencjach.

Full Product Details

9786200728760

Table of Contents

Reviews

Author Information

Tab Content 6

Countries Available